بانو امین مدرسه علمیه بانو امین(ره) زیر نظر مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران استان تهران

 بسم الله الرحمن الرحیم

#4 ? 

مطلب سوم از باب اول کتاب مخزن الئالی *در معرفت حضرت امیر علیه السلام به مقام نورانیت*

مقام نورانیت امام یعنی ولایت مطلقه امام

نفوس قدسیه محمد و آل او صلوات الله علیهم اجمعین از شدت تجرد واسطه حق تعالی برای رساندن تمام فیوضات به خلق می باشند . از پرتو وجود انها خداوند خلایق را خلقت فرموده و چون حضرت امیر به منزله ی نفس پیامبر است ، پس هر فضیلتی غیر از مرتبه ی رسالت را علی علیه السلام هم داراست.

این طور شناختن بعینه شناختن حق تعالی است. برای درک این مطلب مقدماتی چند باید ذکر شود:

➖انسان کامل دارای مقامات و کمالاتی است.

?اول کمال وی *کمال طبیعی* و اعتدال طبیعت مزاج اوست . نفس و بدن اگر چه به حسب ذات و حقیقت ، متباینند اما به اعتبار وجود با هم سنخیت و اتحاد داشته و در یکدیگر تاثیر میکنند.  اگر مزاج او معتدل و بدن سالم باشد قوای طبیعیه انسان قوی و محکم است.

? اینکه پیامبر و ائمه اطهار به موت طبیعی دنیا را وانگذارده اند، بلکه به سبب شهادت از دنیا رفته اند این است که مزاج ایشان در منتها درجه ی کمال است و راز طول عمر امام زمان عج نیز همین است.

?دوم مرتبه ی کمالی انسان کامل، *کمالات نفسانیه* است. یعنی در اخلاق حسنه و ملکات پسندیده سرآمد مردم زمانش است .

? سوم *کمال روحانی* است. عمده چیزی که باعث کمال روح میشود مقام عبودیت است.

➖ *مقام عبودیت* که با اعراض از دنیا و به جا اوردن طاعات و تهذیب اخلاق و توجه به حق تعالی با تمام وجود و با حالت حضور پیدا میشود و در این حالت شخص آثار و صفات حق را در خود مشاهده میکند و بعد در آینه وجود انبیاء و اولیاء تمام مظاهر ملکوتیه را میابد و کمی پیشتر رود خداوند را در آینه وجود همه موجودات مشاهده میکند. به گونه ایی که خداوند را موجود حقیقی میابد و همه موجودات را آینه ی او .

?هر کس بخواهد چنین حالت حضوری پیدا کند باید چیزهایی که او را از حقتعالی باز میدارد بشناسد و از ان اعراض کند و از جهت کمال ذاتی خداوند، طالب او باشد ، نه از جهت انتفاع خود از او،  تا عشق و محبت بالا گیرد .

کسی که به این مقام رسد به *مقام عبودیت* رسیده و به صفات الاهیه متخلق میگردد و سپس به مقام ربوبیت منتقل میگردد و عالم به علم او و قادر به قدرت الاهی گشته و به اذن خدا در مادیات تصرف میکند.

? عبودیتی که حقیقت ان ربوبیت است عین تذلل و بندگی است زیرا عابد فقط یک موجود مطلق را که احاطه بر جمیع موجودات دارد، می بیند و ربوبیتش به این معناست که آثار حق در وجودش ظاهر میگردد و مظهر تام وجود الاهی شده و کارهای خدایی میکند.

ادامه دارد…