انواع روزه
11 تیر 1393 توسط بانو امین
روزه سه درجه است :
روزه عام و روزه خاص و روزه خاص الخاص ، روزه عام این است كه از مفطرات شرعیه كه نه چیز است احتراز كند كه اگر احتراز نكند روزه نیست. روزه خاص این است كه علاوه بر احتراز از مفطرات شرعیه، چشم و گوش و زبان و دست و پا و سایر اعضاء و جوارح او روزه باشند كه در ثواب الاعمال سكونى از امام صادق “ع” از پدرش امام باقر “ع” روایت كند كه فرمود: رسول خدا “صلى الله علیه و آله و سلم” فرمودند: هیچ روزه دارى نیتس كه باو ناسزا بگویند و او در جواب بگوید: من روزه دارم، سلام بر تو، مگر آن كه پروردگار متعال فرشتگان را فرماید: بنده ى من از بنده ى دیگر من بروزه پنه برد، از آتش من او را پناه دهید و او را ببهشت من داخل سازید. در هان كتاب از جابر جعفى روایت است كه حضرت باقر “ع” فرمود: اى جابر، هر كس ماه مبارك رمضان بر او بیاید و روزها را روزه بگیرد و شبها را بدعا پدرازد و دامن و زبان خود را از حرام نگه دارد و چشم خود را از حرام بپوشد و از آزار كردن مردم بپرهیزد از گناهان بیرون رود و پاك شود مانند روزى كه مادرش او را زائیده، گوید: عرض كردم فدایت شوم این چه حدیث نیكوئى است، حضرت فرمود: و این چه شرط سختى است. در من لا یحضره الفیه ابو بصیر روایت كرده از حضرت صادق “ع” كه آن حضرت فرمود: همانا روزه گرفتن امساك از طعام و آشامیدنى بتنهائى نیست بدرستى كه مریم “ع” گفت: همانا من نذر كردم براى خداى بخشنده صوم را یعنى خاموش بودن را، پس زبانتان را حفظ كنید و چشمانتان را “از حرام” ببندید و بهمدیگر حسد مورزید و خصومت و دشمنى و نزاع نكنید زیرا حسد ایمان را مى خورد همانطور كه آتش هیزم را مى خورد و از بین مى برد. و در همان كتاب محمد بن مسلم از حضرت صادق “ع” روایت كرده كه آن حضرت فرمود: هر گاه روز گرفتى پس باید گوشت و چشمت و مویت و پوستت و اعضاء غیر اینها را حضرت شمرد “یعنى همه اعضایت” روزه باشد و فرمود: روز روزه گرفتنت بمانند روز افطار كردنت نباشد. روزه خاص الخاص این است كه علاوه بر احتراز از مفطرات شرعیه و حفظ اعضاء و جوارح از معاصى، قلب هم روزه باشد یعنى قلب خود را هم از توجه بغیر حق نگه دارد كه در مصباح الشریعه حضرت صادق “ع” فرمود: كه رسول خدا “صلى الله علیه و آله و سلم” فرمودند: روزه سپرى است یعنى پوششى است از آفتهاى دنیا و حجابى است از عذاب آخرت پس هر گاه روزه گرفتى قصد كن بروزه گرفتنت باز داشتن نفس را از شهوتها، و تصمیم بریدن اراده را از “پیروى” گامهاى شیطان بگیر “یعنى قصد كن خواهشهاى نفسانى را ازنفست باز دارى و اراده قطعى بترك اعمال شیطانى را داتشه باش” و نفست را فرود آور بمانند مریضى كه اشتهاء بغذا و آشامیدنى ندارد “یعنى نفست را چنان كن كه فكر گناه نكند” و در هر لحظه بهبودیت را از بیمارى گناهان توقع داشته باش، و باطنت را از هر تیرگى و غفلت و تاریكى پاك كن كه معنى اخلاص براى رضاى خداى تعالى را از تو قطع مى كند تا آنجا كه فرمود: روزه خواهشهاى نفس و شهوت طبع “لذتهاى بدنى” را مى میراند و بر طرف مى كند و در روزه حیات دل، و پاك شدن جوارح، و آباد كردن ظاهر و باطن، و شكر گزارى بر نعمتهاى الهى، و احسان نمودن بفقراء، و زیاد شدن تضرع و خشوع و گریه، و ریسمان التجاء بسوى خدا، و سبب شكستن شهوت، و تخفیف و سبك كردن حساب، و دو چندان كردن حسنات است و در آن فایده ها بقدى است كه بشماره نمى آید و آنچه را ذكر كردیم از آن كافى است براى كسى كه عاقل است و توفیق بكار بستن آن را دارد.
روزه دارى را كه با خود كار نیست جز بدیدار خدا افطار نیست
گر تو افطار از هواى دل كنى روزه ى خود را همه باطل كنى
